តាក្រូលីមុស | 104987-11-3

Tacrolimus ដែលត្រូវបានគេស្គាល់ផងដែរដោយឈ្មោះពាណិជ្ជកម្មរបស់វា Prograf ក្នុងចំណោមថ្នាំដទៃទៀត គឺជាថ្នាំ immunosuppressive ដ៏ខ្លាំងក្លាដែលត្រូវបានប្រើជាចម្បងក្នុងការប្តូរសរីរាង្គដើម្បីការពារការបដិសេធ។

យន្តការនៃសកម្មភាព៖ Tacrolimus ដំណើរការដោយការទប់ស្កាត់ calcineurin ដែលជាប្រូតេអ៊ីន phosphatase ដែលដើរតួយ៉ាងសំខាន់ក្នុងការធ្វើឱ្យសកម្មនៃ T-lymphocytes ដែលជាកោសិកាភាពស៊ាំដែលពាក់ព័ន្ធនឹងការបដិសេធអំពើពុករលួយ។ ដោយការទប់ស្កាត់ calcineurin, tacrolimus រារាំងការផលិត cytokines រលាក និងការពារការធ្វើឱ្យសកម្មនៃកោសិកា T ដោយហេតុនេះរារាំងការឆ្លើយតបនៃប្រព័ន្ធភាពស៊ាំប្រឆាំងនឹងសរីរាង្គដែលបានប្តូរ។

ការចង្អុលបង្ហាញ: Tacrolimus ត្រូវបានចង្អុលបង្ហាញសម្រាប់ការការពារនៃការបដិសេធសរីរាង្គចំពោះអ្នកជំងឺដែលទទួលការប្តូរថ្លើម តំរងនោម ឬការប្តូរបេះដូង។ វាត្រូវបានគេប្រើជាញឹកញាប់ក្នុងការរួមផ្សំជាមួយនឹងភ្នាក់ងារការពារភាពស៊ាំផ្សេងទៀតដូចជា corticosteroids និង mycophenolate mofetil ។

ការគ្រប់គ្រង៖ ជាធម្មតាថ្នាំ Tacrolimus ត្រូវបានគ្រប់គ្រងដោយផ្ទាល់មាត់ក្នុងទម្រង់ជាថ្នាំគ្រាប់ ឬដំណោះស្រាយតាមមាត់។ វាក៏អាចត្រូវបានចាក់បញ្ចូលតាមសរសៃឈាមក្នុងស្ថានភាពគ្លីនិកមួយចំនួន ដូចជាអំឡុងពេលក្រោយការប្តូរសរីរាង្គភ្លាមៗ។

ការត្រួតពិនិត្យ៖ ដោយសារសន្ទស្សន៍ព្យាបាលតូចចង្អៀត និងភាពប្រែប្រួលនៃការស្រូបទាញ tacrolimus ទាមទារឱ្យមានការត្រួតពិនិត្យកម្រិតឈាមដោយប្រុងប្រយ័ត្ន ដើម្បីធានាបាននូវប្រសិទ្ធភាពព្យាបាល ខណៈពេលដែលកាត់បន្ថយហានិភ័យនៃការពុល។ ការត្រួតពិនិត្យថ្នាំព្យាបាលពាក់ព័ន្ធនឹងការវាស់វែងជាប្រចាំនៃកម្រិតឈាម tacrolimus និងការកែតម្រូវកម្រិតថ្នាំដោយផ្អែកលើកម្រិតទាំងនេះ។

ផលរំខាន៖ ផលរំខានទូទៅនៃ tacrolimus រួមមាន nephrotoxicity, neurotoxicity, hypertension, hyperglycemia, រំខានដល់ក្រពះពោះវៀន និងបង្កើនភាពងាយនឹងឆ្លង។ ការប្រើប្រាស់យូរអង្វែងនៃ tacrolimus ក៏អាចបង្កើនហានិភ័យនៃការវិវត្តទៅជាជំងឺសាហាវមួយចំនួន ជាពិសេសជំងឺមហារីកស្បែក និងជំងឺមហារីកកូនកណ្តុរ។

អន្តរកម្មគ្រឿងញៀន៖ Tacrolimus ត្រូវបានរំលាយជាចម្បងដោយប្រព័ន្ធអង់ស៊ីម cytochrome P450 ជាពិសេស CYP3A4 និង CYP3A5។ ដូច្នេះថ្នាំដែលជំរុញ ឬរារាំងអង់ស៊ីមទាំងនេះអាចប៉ះពាល់ដល់កម្រិត tacrolimus នៅក្នុងខ្លួន ដែលនាំឱ្យមានការបរាជ័យក្នុងការព្យាបាល ឬការពុល។

ការពិចារណាពិសេស៖ ការចាក់ថ្នាំ Tacrolimus តម្រូវឱ្យមានលក្ខណៈបុគ្គលដោយផ្អែកលើកត្តាដូចជាអាយុអ្នកជំងឺ ទម្ងន់រាងកាយ មុខងារតំរងនោម ការប្រើប្រាស់ថ្នាំផ្សំគ្នា និងវត្តមាននៃជំងឺរួមគ្នា។ ការត្រួតពិនិត្យយ៉ាងជិតស្និទ្ធ និងការតាមដានជាប្រចាំជាមួយអ្នកផ្តល់សេវាថែទាំសុខភាពគឺចាំបាច់សម្រាប់ការបង្កើនប្រសិទ្ធភាពនៃការព្យាបាល និងកាត់បន្ថយផលប៉ះពាល់អវិជ្ជមាន។